Anasayfa / Köşe Yazıları / İbrahim GÜRDAL yazdı. “ÜMÜK”
İbrahim GÜRDAL yazdı. “ÜMÜK”

İbrahim GÜRDAL yazdı. “ÜMÜK”

ABONE OL
Ağustos 1, 2022 13:20
İbrahim GÜRDAL yazdı. “ÜMÜK”
1

BEĞENDİM

ABONE OL
476

ÜMÜK

 

Merhaba;

Yazmayı seviyorum.

Gözlem yapmayı

Sosyoloji bilimini seviyorum.

Yazmak ciddi bir iştir.

Disiplin ister

Araştırma ister.

Yazarken işkembe-i kübradan sallarsan elalem kıçıyla güler.

Haa…

Unutmadan…

Çok ta önemsemeyeceksin kendini

Çok ta mesaj kaygısıyla yazmayacaksın satırlarını.

Rahmetli Cem Cemil Öztürk’le yaşadığım bir anımı anlatayım.

2009 da aday adayıydı.

Birikimli, entelektüel ve iyi bir işadamıydı.

NO PASARAN öznesiyle bir seçim kampanyası yürütüyordu.

İlginçti, renkliydi kampanya.

No pasaran= Geçit yok.

O dönem Aydınpost’da  yazıyordum.

‘Yazarsın Abi’ diyerek cesaret veren, köşe veren Erman Çetin’e de buradan sevgi ve selamlar gönderiyorum.

Dönelim Cem Abiye

O dönemler kalemimiz keskin;

Sanıyoruz ki bir yazı yazıyoruz,

Herkes merakla okuyor.

Hizaya geçiyor.

Sanıyoruz ki dünya bizim yazının etrafında dönüyor.

Cem Abinin No pasaran kampanyasını, adaylığını eleştiren, ti ye alan, hatırlayınca bile üzüldüğüm bir köşe yazısı yazmıştım.

Tabi yorumlar falan derken Cem Abiyi güya silkelemiştik.

Sonra Cem Abi karşı cevap yazdı…

Kırılmıştı..

Kızmıştı…

Üzülmüştü belliydi…

Ve bana şöyle demişti.

Sen kendini köşe yazarımı sanıyorsun.

Sen köşe yazarı falan değilsin

Sen köşe yazısı yazarısın

Satırları çok açıktı ve ağırdı

Köşe yazarlığı derinlik ister.

Olgunluk ister.

Vizyon ister.

Köşe yazarlığı isyanı kaldırır da intikamı kaldırmaz.

Köşe yazarlığı rekabeti kaldırır da, kıskançlığı kaldırmaz

Haklıydı Cem Abi

Kendi adıma söylüyorum

Bizler köşe yazarı falan değiliz.

Köşe yazısı yazarlarıyız.

Yıllar sonra Cem Abi aramıştı.

Müsaitsen geleceğim demişti ve belediyede buluştuk.

Sarıldık.. barıştık, kahve içtik helalleştik..

Geçmişi ikimizde hiç açmadık

Ve bence ;

İkimizde pişmandık yazdıklarımızdan

Güzel Adamdı

Ruhu cenneti yaşasın,

Işıklar Yoldaşı olsun…

Vizyoner yüreği önünde saygıyla eğiliyorum.

Şimdi mi…

Şu anda mı…

Köşe yazarlığı öylemi

Adam iki yazı yazıyor,

Yazının sonunda ayıp olmazsa ibanını yazacak.

Tehdit

Şantaj

Montaj.

Canlıyı görürse ibanında

Ya da verirlerse eline üçüncü yazı değişiveriyor.

Tehdit övgüye,

şantaj işbirliğine,

montaj gerçeğe dönüşüveriyor…

Sonrada köşe yazarıyım diye;

Kalemimle Çağ açarım,

Çağ kapatırım diye

Önüne gelene;

Savcıya, Hakime, Valiye

Emniyet Müdürüne, Bakana

Siyasiye, Bürokrata ayar vereceksiniz öylemi

Hastirin gidin…

Köşe yazarıyım diye kasmadan önce

Daha elin kalem tutmazken

Kimdin,

Özgül ağırlığın neydi,

Soyun, sopun, cibilliyetin neydi,

Seni nasıl bilirlerdi,

Arkandan ne konuşurlardı,

Bir bakacaksın…

İki kelam yazıyorum diye kendini bir şey zannetmeyeceksin

Bir önceki yazını kimse hatırlamaz.

O kadarsın işte…

Bu arada kalemi çok kuvvetli olan, Ulusalda yazsa her gün yazacak

Vizona, bilgiye, karaktere sahip köşe yazarlarımıza bu köşeden

Selamlarımı saygılarımı iletiyorum.

Diğerlerimi…

Köşe yazısı yazarları yani..

Size sesleniyorum.

Öyle dar alanda kısa paslaşmaları artık kimse yemiyor.

İpliği pazarlara düşenlere;

Memleketi haraca bağlayanlara

Namus abidesi, dürüstlük timsali muamelesi çekince kimse kanmıyor.

Ümüğünle değil

Ellerinle, yüreğinle, vicdanınla yaz diyeceğiz

Ama

Sen yazamayacaksın…

Haaa….

Belki devam edeceksin ümüğünle yazmaya

Şunun şurasında ne kaldı ki

On vakte kadar daha yazacaksın ümüğünle

Sonrası mı Adalet

Er veya geç Adalet.

On vakte kadar..

 

 

 

 

    En az 10 karakter gerekli
    Tüm Yorumlar (476)


    HIZLI YORUM YAP