0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

ENGELLİLERİN DÜNYASINA  KÜÇÜK BİR YOLCULUK

Mükemmel bir toplumuz. Yardım sever, fedakar, koruyucu…

Bedensel engelli, zihinsel engelli, işitme engelli bir bireye acıyan gözlerle bakan, görme engelli bireyin yanında sanki ağır işiten yada tamamen işitme engelli bir bireymiş gibi ya yüksek sesle  yada “yazık” “keşke görseydi” gibi sözleri hiç esirgemiyoruz.  Görme engelli bireyin en büyük rehberinin işitme duyusu olması nedeniyle eğer herhangi bir işitme problemi yoksa en uzak mesafeden, en küçük fısıltıyı duyabileceği aklımıza bile gelmiyor hiçbir zaman.

Genelden özele doğru gidelim. Eğer engelli bir bireyseniz,  otobüsten, dolmuştan inerken yıllara oranla biraz azalmakla birlikte,  geçmiş olsun cümlesini  duymanız muhtemeldir. Bu söze verilecek en güzel cevap “geçmiyor ki”.  Sanki kanser, dizanteri gibi. Elbette  tıp da ciddi devrimlerin gerçekleştirilmesini, küvez de bebeklere yüzde yüz dikkat edilmesini, toplumun bilinçlenerek akraba evliliği, hamilelikte doktor önerilerini gözden çıkarmamalarını ve engelliliğin tamamen yok edilmesini diliyoruz. İşte o vakit ülke hatta dünya olarak topluca geçmiş olsun diyebiliriz.

Yolculuğumuza devam edelim. Anne ve babaların gözünde çocukları kaç yaşına gelirlerse gelsinler, asla büyümediklerini yanlış olduğunu bilsem de bir miktar  anlıyorum. Ama 40 yaşına gelen bir bireyin örneğin 30’lu yaşlarda  bir  doktora gittiğinde  “aç ağzını canım” yada yanında birisiyle gelmişse “hastanın neyi var”? yada daha ilginç kulak KBB doktorunun eğer görmüyorsanız muayene aletini  kulaktan önce gözünüze tutması da 21. yüzyıl için olumsuz bir davranış.

Halâ görme engelli bir birey ekran kapalı bilgisayar kullanıyorken: gizli gizli ne yazıyorsun diyen eğitimciler, bilseler ekranın sonsuza dek açık olsa da bizim yazıları görmemizi sağlayamayacağını ve cep telefonu vb yeteri kadar radyasyon almamak adına bu şekilde kullandığımızı bilmeleri yeterli olacak.

Görme engelli bir bireye sanki yürüme konusunda problem yaşıyormuş gibi bir yerde görüşüp sohbet esnasında “sana uzak olmasın” “zor olmasın burayı tercih ettim”   gibi yaklaşımlarda ayrı bir bilinçsizlik örneği yüzme, dağcılık gibi alanlarda son derece başarılı olan görme engelli bireyler düşünüldüğünde, kilometrelerce yürümek çok olağan geliyor.

Biz toplum olarak ne yapmalıyız?

Ben engelli değilim. Yakın çevremde engelli birey yok. Düşüncesini zihnimizden tamamen çıkarmalıyız. Eğer bir yöneticiysek, engelli bir bireyle çalışacaksak, neler yapabilip, neler yapamayacağını açık bir biçimde   konuşmak,  daha da yeterli  olmuyorsa doküman ve çeşitli kurumlardan bilgi almak, senin için ne yapabilirizden ziyade, çalışmalarımızda senden hangi alanlarda faydalanabilirizi sormalıyız. Eğer bir eğitimciysek, çocuğun engelinin türüne ve özelliklerine yönelik bilgi edinerek,  koşulsuz kabul ettiğimizi hissettirerek, olanaklarımız ölçüsünde ona uygun eğitim ortamını oluşturmalıyız. Engelli bireyleri belli meslek kalıpları içine koymamalıyız. Örneğin görme engelli bireyin mutlaka sesinin güzel olacağı düşüncesi.  Eğer bireyin müzik kulağı oldukça iyi ve bu alanda   eğitim almışsa dünya çapında bir müzisyen örneği sergileyebilir.

Unutmayalım ki; engellilerin ayrı dünyaları yok. Bu dünya hepimizin.