0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Aydın her geçen gün büyüyen bir şehir, bu kentte haliyle şehir büyüdükçe yaşamanın getirileri kadar, götürüleri de var. Bunun muhasebesini herkes kendine göre yapıyor aslında. Buna karşılık trafik sorunu, her yıl göçlerle daha da artan aşırı nüfusu,çarpık kentleşme ve benzeri büyük meseleleri var. Bir de kişinin özel durumuna ilişkin sorunlar var ki, bunun başında bu kentte engelli olarak yaşamak geliyor.
Tüm insanların karşılaştığı büyük şehre ait sorunlar bize nasıl yansıyor? Yaşamadan bilinmez. Bu güzel kentte 10 bine yakın görme engelli yaşıyor. Bu küçümsenecek bir rakam değil. Birçok ilçemizin nüfusu bu sayının altında. Ülke nüfusumuzun yüzde ikisi görme ile ilgili sağlık sorunu yaşıyor.

Sayı umulmadık kadar büyük, peki bu kadar insan nerede Ne yazık ki evlerinde. Herkes işe gitmek, alışveriş yapmak, gezmek ya da hava almak için sokağa çıkarken onlar evlerinde Şöyle düşünülebilir; ‘Otursunlar kardeşim, çıkacaklar da ne olacak, biz gördüğümüz halde yollarda yürüyemiyoruz”. İşin aslı öyle değil. Evde oturmak çözüm olmuyor. Herkes gibi görmeyenlerin de sosyal yaşama, iş dünyasına katılma hakları var. Ama kendi engeli yetmezmiş gibi başka engeller çıkar ya da çıkarılır önüne.

İlk engel için uzağa gitmek gerekmez, insanın en yakınındadır: Korumacı Aileler. Bilinçsizce görmeyen yakınlarını, bu evlat da olabilir, anne baba da, başka bir akraba da… Evde oturmaya mahkum ederler. Ola ki ilk engeli aştınız ve dışarıya çıktınız. Sorun daha mahallenizde başlar.Apartman kapısından adımınızı attığınız anda kaldırım kenarına park etmiş arabalardan yola çıkamazsınız, sağa sola gidip beyaz bastonunuzla bir boşluk ararsınız beyhude. Araçlar geçişinize meydan vermemek için dip dibe sokulmuşlardır,omuz omuza vermişlerdir sanki!

Bu defa kaldırımdan yürümek istersiniz, ne. mümkün. Zaten bir kişinin ancak geçebileceği dar bir çizgidir kaldırım dediğiniz, üstelik üzerine bakkal, dondurma dolabını ya da gazeteliği, manav meyve sandıklarını, berber kurutmak için havlularını çıkartmıştır. Adeta mahalle esnafı birlik olmuş “Sen buradan geçemezsin” demektedir. Bir şekilde oradan sıyrılıp caddenin yolunu tutarsınız. Bu defa, ana yolun gürültüleri, araba kornalarının cümbüşü…

Oysa bizim gözlerimiz kulaklarımızdır. Tüm bu karmaşık sesler bizim için gerçek körlüktür ne yazık ki. Yurtdışında, hiçbirinde trafikte gürültü kirliliği yok rastlamazsınız, araçlar böylesine gaza basmıyor, egzoz kokusu yok, korna hiç yok. Kaldırıma araba park etmek her halde sadece bizim ülkemizde var.

Görme engellilerin tek sorunu bunlarda değil. Onlara nasıl yardımcı olacağını bilemeyen hemşehrilerimiz görme engelli gördüğünde karşıdan yönlendirme yaparak sağa git, sola git gibi yönlendirmeler yaparak yaralanmamıza neden olabiliyorlar. Sorunlarımız aslında bunlarla da sınırlı değil tabi ki temel olarak bunları belirtebilirim. Yazımı sonlandırırken ‘En büyük engel paylaşamamak ve empati yapamamaktır’ der herkese sağlıklı günler dilerim.